Ta bylina urośnie nawet na kamienistej glebie i zniesie ekstremalne warunki. W sezonie wypuszcza fioletowe pompony

Kulnik sercolistny należy do rodziny trędownikowatych i występuje naturalnie w rejonach górskich Europy Południowej. W polskich warunkach jest w pełni mrozoodporny i świetnie sprawdza się jako roślina okrywowa.

Dzięki płożącym pędom szybko tworzy gęste kobierce zieleni, które od kwietnia do czerwca pokrywają się delikatnymi kwiatami przypominającymi małe pompony. To jedna z tych roślin, które dobrze rosną tam, gdzie inne sobie nie radzą.

Jak wygląda kulnik sercolistny?

Kulnik sercolistny (Globularia cordifolia) to niewielka, płożąca się bylina, która tworzy gęste, zielone kobierce i doskonale odnajduje się nawet w trudnych warunkach. Jej liście są ciemnozielone, błyszczące, mają owalny lub sercowaty kształcie (co tłumaczy jej nazwę). Rośnie nisko przy ziemi i zwykle nie jest wyższa nić 5-10 cm. Rozrasta się jednak szeroko, tworząc zwarte poduszeczki zieleni.

Kwiaty pojawiają się od wiosny do wczesnego lata (najczęściej od kwietnia do czerwca). Są to kuliste kwiatostany w fioletowym lub błękitnym kolorze. Te drobne "pompony" przypominają miniaturowe chabry albo chryzantemy. Kulnik sercolistny najlepiej prezentuje się na skalniakach, między kamieniami, na murkach lub w szczelinach nawierzchni, gdzie jego pełzające pędy mogą się swobodnie rozrastać.

Bylina ta jest niezwykle odporna na suszę, mróz i ubogą glebę, przez co jest ceniony przez początkujących ogrodników, którzy szukają roślin łatwych w uprawie, ale efektownych. Mimo swojej skromnej postury kulnik potrafi przyciągnąć wzrok, szczególnie gdy zakwita masowo, pokrywając się dziesiątkami fioletowych kulek unoszących się tuż nad ziemią. Warto więc posadzić od razu kilka sadzonek.

Kulnik sercolistny: uprawa i pielęgnacja

Kulnik sercolistny nie ma wygórowanych wymagań. Najlepiej czuje się na glebach lekkich, piaszczystych, a nawet kamienistych. Musi mieć jednak dobre nasłonecznienie. Kocha słońce i w cieniu może słabiej kwitnąć. Nie straszne mu za to susze, upały, a nawet silny wiatr. W pełni dojrzała roślina jest również odporna na mrozy, więc nie trzeba jej okrywać na zimę ani przesadzać do pojemników.

Najlepszy czas na sadzenie kulnika to wiosna lub wczesna jesień (np. druga połowa września). Rośliny sadzi się w odstępach około 20-30 cm, by miały przestrzeń do rozrastania się. Kulnik nie potrzebuje nawożenia, a zbyt żyzna gleba może nawet zaszkodzić jego pokrojowi. W pierwszym roku warto regularnie podlewać, ale później świetnie radzi sobie bez specjalnej ingerencji, po prostu podlewana deszczem.

Czytaj także:

• Posadź tę bylinę na kamienistej glebie albo pod drzewami. 2 razy w roku obsypie się chabrowymi kwiatuszkami
• Ta ozdobna bylina uda się w każdym ogrodzie. Urośnie nawet na kamienistej glebie i zniesie suszę
• Ta dekoracyjna bylina ma „różyczki” jak azalia. Kwitnie na bogato aż do końca wakacji