Posadź tę bylinę w ubogiej i suchej glebie. Całe lato będzie przyciągać wzrok żółtymi koszyczkami kwiatów

Żeleźniak Russela jest sucholubną byliną do miejsc trudnych i nasłonecznionych. Pochodzi z górzystych rejonów Turcji, gdzie rośnie w szczelinach skalnych i na suchych zboczach. Dzięki temu wykształciła cechy, które sprawiają, że jest bezproblemowa i łatwa w uprawie. A przy tym bardzo atrakcyjna.

Jak wygląda żeleźniak Russela

Bylina ma zwarty pokrój i osiąga 80-100 cm wysokości w czasie kwitnienia. Tworzy szerokie kępy. Liście są duże, sercowate, szarozielone i pokryte delikatnym, filcowatym owłosieniem. Mają wyraźne unerwienie i charakterystyczną, szorstką fakturę. Pozostają ozdobne przez cały sezon wegetacyjny, a w cieplejszych rejonach kraju częściowo zimują w formie przyziemnej rozety.

Największą ozdobą rośliny są kwiaty. Układają się w piętra, i rozmieszczone są regularnie wzdłuż wyprostowanych pędów. Żółte kwiaty przypominają koszyczki i przyciągają owady zapylające. Kwitnienie rozpoczyna się w czerwcu i trwa do sierpnia, a nawet do września. Po przekwitnięciu pozostają efektowne owocostany – sztywne, brązowiejące główki, które utrzymują się do zimy i mogą zdobić rabatę także po zaschnięciu.

Gdzie sadzić żeleźniaka Russela

Phlomis russeliana najlepiej rośnie w pełnym słońcu, na glebach lekkich, przepuszczalnych, piaszczystych, a nawet kamienistych. Jest to roślina wyjątkowo odporna na suszę, gdyż głęboki system korzeniowy pozwala jej pobierać wodę z dolnych warstw gruntu, dzięki czemu dobrze znosi dłuższe okresy bez opadów.

Bylina ta nie toleruje gleb ciężkich i podmokłych. Dobrze sprawdza się na skarpach, w ogrodach żwirowych, stepowych, naturalistycznych i na słonecznych rabatach bylinowych. Pasuje również rabat z roślinami śródziemnomorskimi i odpornymi na suszę, np. z perowskią, lawendą, czy szałwią omszoną.

Nie jest ekspansywna, choć z czasem tworzy szerokie kępy dlatego warto zapewnić jej około 60-70 cm przestrzeni w każdą stronę. Dzięki wyprostowanemu pokrojowi dobrze komponuje się z trawami ozdobnymi i roślinami o kontrastowym ulistnieniu.

Jak pielęgnować żeleźniaka Russela

To bylina o bardzo niskich wymaganiach. Dobrze znosi suszę, ubogie podłoże i brak nawożenia. W pierwszym sezonie po posadzeniu warto ją podlewać do momentu, aż się dobrze ukorzeni, ale później może rosnąć bez podlewania, nawet w suche lato.

Nawożenie nie jest konieczne – nadmiar azotu może wręcz pogarszać pokrój rośliny i obniżać odporność na choroby. Roślina praktycznie nie choruje, rzadko też bywa atakowana przez szkodniki.

Wiosną należy usunąć zaschnięte pędy z poprzedniego sezonu. Najlepiej przyciąć je przy ziemi. Można to zrobić również jesienią, ale pozostawienie kwiatostanów na zimę zwiększa walory dekoracyjne rabaty i stanowi schronienie dla pożytecznych owadów.

Roślina jest w pełni mrozoodporna i dobrze zimuje w całym kraju bez konieczności okrywania. Dobrze reaguje na dzielenie. Starsze egzemplarze można rozmnażać przez podział kęp wiosną lub jesienią.

Czytaj także:

• Ta ciekawa bylina zakwitnie nawet pod drzewami. Do późnej jesieni będzie obsypana różowymi kwiatami
• Ta wieczniezielona bylina zachwyca białymi kwiatowymi poduszkami. Jest odporna na suszę, słońce i blokuje chwasty
• Koniecznie posadź tę bylinę w doniczce. Obsypie się żółtymi trąbeczkami i nie zmarnieje, gdy zapomnisz ją podlać