Ten efektowny grzyb ma komiczną nazwę i moc superfood. Grzybiarze go omijają

Siedzuń pospolity, inaczej szmaciak lub kozia broda, to mało znany grzyb jadalny z rodziny siedzuniowatych, którego można spotkać w polskich lasach. Chociaż jego nazwa brzmi jak żart, to nie jest żartem, podobnie jak jego prozdrowotne właściwości. Co więcej, ci, którzy go próbowali, zapewniają, że jest grzybem bardzo smacznym i może być wykorzystany do przygotowania różnych potraw. Dowiedz się, czy szmaciak jest popularny w lasach, gdzie rośnie oraz jak się go przyrządza.

Gdzie rośnie siedzuń sosnowy i jakie ma właściwości?

Siedzuń sosnowy wbrew pozorom nie jest rzadkim mieszkańcem lasów. Jak nazwa wskazuje, rośnie najczęściej w pobliżu sosen lub innych drzew iglastych, a dokładniej na ich korzeniach. Może powstać zarówno na drzewach zdrowych, jak i martwych.

Przez długie lata znajdował się pod ochroną, ale w 2014 roku został wykreślony z listy gatunków grzybów chronionych, dlatego można go zrywać i spożywać, co cieszy wielu doświadczonych grzybiarzy. I słusznie, bo ma on bardzo cenione właściwości prozdrowotne.

Uważany jest za superfood. Jedzenie siedzunia, według badań, przyczynia się do zapobiegania rozwojowi cukrzycy oraz przyspiesza gojenie się ran. Wśród składników tych grzybów wyróżniają się m.in. β-glukany, które działają przeciwnowotworowo i wspierają odporność. Poza tym gatunek zawiera witaminy z grupy B, potas, fosfor, żelazo i błonnik, a także związki o działaniu przeciwzapalnym. To prawdziwy skarb z lasu.

Co można zrobić z siedzunia sosnowego?

Ten grzyb ma bardzo szerokie zastosowanie w kuchni. Można go smażyć, gotować lub suszyć, dodawać do zup, sosów i mięs. Siedzuń sosnowy ma aromatyczny lekko orzechowy smak, dlatego potrawy z nim w roli głównej znajdują wielu entuzjastów.

Powstają z niego smaczne zupy krem i apetyczne farsze. Innym pomysłem na przygotowanie siedzunia jest obtoczenie grzybów w panierce i usmażenie na chrupiąco. Można go również marynować podobnie jak kurki.

Warto pamiętać, aby dokładnie go oczyścić przed gotowaniem, ponieważ w zagłębieniach często skrywają się zanieczyszczenia, małe owady i piasek.

Z czym można pomylić siedzunia sosnowego?

Siedzunia łatwo rozpoznać. Nie da się ukryć, że rzuca się w oczy. Ma zwykle 5-20 cm wysokości i 6-30 cm szerokości, chociaż zdarzają się nawet większe okazy. Jego kształt jest bardzo charakterystyczny: kulisty składający się z pofałdowanych płatów, przypominający kalafior. Jest biały lub kremowy, rzadziej brązowy.

W Polsce występuje bardzo podobny siedzuń dębowy, który jest również grzybem jadalnym, ale objętym częściową ochroną. Ponoć jest on mniej smaczny niż sosnowy. Siedzuń może być też mylony z trzęsakiem – chociaż również jest jadalny, to jednak zupełnie bez smaku. Na szczęście, w polskich lasach nie ma silnie trujących gatunków grzybów, które można byłoby łatwo pomylić z siedzuniem.

Czytaj także:

• „Polskie trufle” są już w lasach. Zanim zerwiesz te grzyby, musisz wiedzieć o jednej rzeczy
• Boimy się go zrywać, a jest niebiańsko smaczny. Nazywany jest „truflą dla ubogich”
• Znasz te gatunki grzybów? Mają blaszki, a jednocześnie pysznie smakują i są zdrowe! Oto grzyby blaszkowe jadalne