Posadź tę bylinę odporną na suszę i ubogą glebę. Jest łatwa w uprawie i do jesieni zachwyca czerwonymi kłosami

Rdest himalajski (Persicaria amplexicaulis) zyskuje coraz większą popularność w ogrodach naturalistycznych i miejskich. Roślina pochodzi z obszarów górskich Azji. Mimo egzotycznego pochodzenia, bardzo dobrze sprawdza się w polskich warunkach klimatycznych. Jest w pełni mrozoodporna, odporna na suszę i mało wymagająca, jeśli chodzi o glebę.

Jej największą zaletą jest długie kwitnienie – od czerwca aż do późnej jesieni. Rdest dobrze wygląda zarówno w ogrodach nowoczesnych, jak i wiejskich. Jest ceniony także za to, że nie wymaga częstego dzielenia ani podlewania i pozostaje dekoracyjny nawet po zakończeniu kwitnienia. To jedna z najlepszych bylin dla początkujących.

Jak wygląda rdest himalajski

Persicaria amplexicaulis to bylina o mocnych, wzniesionych pędach dorastających do 80–120 cm wysokości. Roślina tworzy kępy, które z czasem osiągają znaczną średnicę – często ponad 1 m. Liście są duże, zielone, wydłużone, często z widocznym unerwieniem. W zależności od odmiany mogą być lekko owłosione od spodu, ale nie mają walorów dekoracyjnych – są jedynie tłem dla kwiatów.

Największą ozdobą rdestu są kłosowate kwiatostany, które pojawiają się od czerwca do października. Składają się z drobnych, gęsto rozmieszczonych kwiatów, najczęściej w kolorze czerwonym, karminowym lub różowym. Kłosy mają długość 10–15 cm i są osadzone na sztywnych, pionowych łodygach. Kwiaty przyciągają owady zapylające – pszczoły, trzmiele i motyle.

Gdzie sadzić rdest himalajski

Rdest himalajski preferuje stanowiska słoneczne lub lekko zacienione. W pełnym słońcu kwitnie obficiej, ale dobrze radzi sobie także w półcieniu. Rośnie praktycznie w każdej glebie, również w tej ubogiej, gliniastej czy lekko piaszczystej. Najlepiej czuje się w podłożu przepuszczalnym, umiarkowanie wilgotnym, ale po ukorzenieniu znosi okresowe przesuszenia.

Sprawdza się zarówno jako roślina okrywowa na dużych rabatach, jak i w pojemnikach tarasowych. Dobrze komponuje się z trawami ozdobnymi, jeżówkami, rudbekiami czy rozchodnikami. Może być sadzony pojedynczo lub w grupach, tworząc gęste, kolorowe kępy. Roślina nie wymaga podpór ani ochrony przed wiatrem – jej sztywne pędy dobrze znoszą deszcz i ruch powietrza.

Rdest himalajski – pielęgnacja

Rdest jest byliną całkowicie mrozoodporną i nie wymaga okrywania na zimę. Po pierwszym roku od posadzenia nie trzeba go regularnie podlewać – wystarczy deszcz, chyba że lato jest wyjątkowo suche. W donicach roślinę należy podlewać częściej, ale ostrożnie, bo nie znosi zastoin wody.

Rdest himalajski nie wymaga nawożenia, choć można zasilić go kompostem lub nawozem organicznym wczesną wiosną, aby pobudzić rozwój nowych pędów. Nadmiar nawozów azotowych nie jest wskazany, bo może prowadzić do nadmiernego rozrostu zielonej masy kosztem kwitnienia.

Roślinę można przyciąć po pierwszej fali kwitnienia, co może sprawić, że ponownie zakwitnie jesienią. Po sezonie pędy zwykle ścina się tuż przy ziemi.

Roślina nie choruje i nie jest atakowana przez szkodniki.

Co kilka lat można odmłodzić kępę, dzieląc ją wiosną lub jesienią. Nie jest to jednak konieczne, ponieważ rdest dobrze znosi wieloletnią uprawę bez przesadzania.

Czytaj także:

• Penstemon to bylina, która rośnie nawet na ubogiej glebie
• Żylistek to konkurencja dla hortensji. Kwitnie całe lato nawet w cieniu
• Szachownica perska: bylina, która kocha suszę