Jamnik - pies z charakterem

Jamnik krótkowłosy - klasyczny model jamnika: szorstka, połyskliwa sierść, przeważnie w kolorze rudobrązowym lub czarnym podpalanym. Z charakteru to wesoły, pełen energii zawadiaka. Uparty i zuchwały potrafi zachowywać się buntowniczo i prowokująco, ale za swoim właścicielem skoczyłby w ogień. Jest czujny, nieufny wobec obcych i głośno szczeka, czyli idealny stróż domu. Na spacerach odzywa się jego łowcza natura i goni za mniejszymi zwierzętami. Bezlitośnie dewastuje trawniki, kopiąc nory i tunele, ale jedno jego spojrzenie wystarczy, by mu to wybaczyć.

Jamnik długowłosy - odmiana powstała w wyniku skrzyżowania jamnika krótkowłosego z cocker spanielami. Widoczną pamiątką po spanielu jest długa, pofalowana sierść i nisko osadzone uszy. W porównaniu z pozostałymi odmianami, jamnik długowłosy ma łagodniejszy charakter i delikatniejszą psychikę.

Jamnik szorstkowłosy powstał w wyniku skrzyżowania jamnika krótkowłosego z terierem i sznaucerem. Charakterystyczną cechą jest sztywna sierść w szarym kolorze (tzw. umaszczenie dzicze) dłuższa na brodzie i na brwiach. Po terierach odziedziczył buńczuczny charakter i silniejszą niż reszta jamników upartość.

Jamniki nie wymagają szczególnej pielęgnacji. W przypadku jamników krótkowłosych wystarczy od czasu do czasu przetrzeć sierść specjalną szorstką rękawica, by usunąć martwe włosy. Jamniki szorstkowłose należy regularnie szczotkować i przystrzygać sierść co kilka tygodni. Co 4 miesiące warto wybrać się z pupilem na trymowanie. Jamniki długowłose wymagają cotygodniowego wyczesywania sierści, by nie tworzyły się kołtuny. W przypadku jamników krótkowłosych należy pamiętać o ubranku na zimę.

Jamniki z reguły nie jedzą wiele, ale mają tendencję do tycia. Dodatkowe kilogramy stanowią duże obciążenie dla krótkich nóżek i długiego grzbietu. Prawidłowa waga w przypadku jamnika standardowego wynosi 6,5-9 kg, dla jamnika miniaturowego - do 5,5 kg, dla króliczego - do 4 kg. Jak u wszystkich psów, podstawą codziennego posiłku jamnika powinno być mięso zawierające dużo białka. Dobowe zapotrzebowanie na mięso dla jamników wynosi 2 dag na kilogram masy ciała.

Najczęstszymi chorobami spotykanymi u jamników są zwyrodnienie kręgosłupa, niedowłady, padaczka, otyłość, cukrzyca oraz choroby skóry, zwłaszcza rogowacenie ciemne. Najczęstszą przyczyną problemów z kręgosłupem jest otyłość, będąca efektem przekarmiania, tłustej diety i małej aktywności fizycznej. Starsze jamniki nie powinny chodzić po schodach o własnych siłach, by nie przeciążać kręgosłupa.

Jamniki są równie bystre co uparte, dlatego szkolenie w ich przypadku często idzie jak po grudzie. Szczególnie trudno wpoić krnąbrnemu psiakowi komendę Do nogi. Nierzadko bywa tak, że pomimo opanowania nauki posłuszeństwa, jamnik i tak zrobi swoje. Także nauka higieny nie należy do najłatwiejszych - dotyczy to zwłaszcza jamników miniaturowych. Żeby poskromić jamniczą niezależność, trzeba poddać psa wczesnej socjalizacji i solidnej nauce posłuszeństwa oraz co najważniejsze - nie rozpieszczać go. Jamniki mają bowiem silną tendencję do dominacji i przy pobłażliwym traktowaniu stają się nieusłuchane i agresywne.

Wobec właściciela i jego bliskich jamniki są nastawione przyjaźnie i ufnie. Do obcych podchodzą z rezerwą a pojawienie się nieznajomego przy drzwiach alarmują głośnym szczekaniem. Znacznie lepiej znoszą obecność starszych dzieci - wobec rozbrykanych malców mogą reagować impulsywnie i okazywać władczość.

Jamniki uwielbiają pieszczoty i zabawę. Choć nie sprawiają wrażenia psów stworzonych do biegania, absolutnie nie należą do psów kanapowych. Z natury są to psy bardzo energiczne, ruchliwe. Świetnie radzą sobie w zabawach zręcznościowych, bieganiu i pływaniu. Ścigając koty i kopiąc tunele są w swoim żywiole - przecież to rasa psów myśliwskich!

Szczenięta jamników wyglądają rozkosznie. Małe jamniki możemy przygarnąć, gdy skończą 6 tygodni. Od samego początku należy uczyć zasad higieny i posłuszeństwa oraz przyzwyczajać do zostawania samemu w domu. Choć trudno nie rozpieszczać małego jamniczka, to jednak nie powinniśmy mu na wszystko pozwalać. Sprytny i zuchwały z natury piesek szybko wykorzysta naszą pobłażliwość do wprowadzania własnych rządów i wkrótce będziemy mieć szczekliwego i rozbrykanego psiaka, który lubi załatwiać się na dywanie i gryźć buty.