Wybierz kolor i posadź tę bylinę w słońcu, a nie pożałujesz. Będziesz mieć w ogrodzie las gigantycznych kłosów

Pustynnik himalajski (Eremurus himalaicus) to jedna z najbardziej efektownych bylin ogrodowych. Wyróżnia się wysokimi, smukłymi kwiatostanami przypominającymi kłosy, które potrafią osiągać nawet 2 metry. Roślina ta pochodzi z suchych, górskich rejonów Azji, przez co świetnie radzi sobie na słonecznych, przepuszczalnych stanowiskach i nie wymaga pieczołowitej pielęgnacji. Wystarczy wybrać odpowiednie miejsce, by przez wiele sezonów cieszyć się jej wyjątkowym wyglądem.

Wygląd pustynnika himalajskiego

Pustynnik himalajski to bylina występująca naturalnie na terenach Azji Środkowej, w tym Himalajów. Tworzy rozetę wąskich, mieczowatych liści, które pojawiają się już wczesną wiosną i przypominają liście narcyzów. Liście są sinozielone, łukowato wygięte i mają dekoracyjny charakter.

Największą zaletą pustynnika są jego wyjątkowo wysokie, pionowo wzniesione kwiatostany, które mogą osiągać od 150 do nawet 200 cm wysokości. Kwiaty są drobne, ale zebrane w gęste, cylindryczne grona przypominające gigantyczne kłosy.

Kwiaty Eremurus himalaicus są śnieżnobiałe, ale dostępne są także inne gatunki i mieszańce pustynnika w odcieniach żółtym, pomarańczowym, łososiowym i różowym, np. pustynnik ogrodowy (Eremurus robustus) czy odmiany z grupy Ruiter.

Kwitnienie pustynnika przypada na przełom czerwca i lipca, w zależności od pogody i stanowiska. Wysokie pędy kwiatowe świetnie kontrastując z niższymi bylinami. Po przekwitnieniu kwiaty można usunąć, choć także zaschnięte wiechy mogą mieć walory ozdobne.

Najlepsze stanowisko dla pustynnika

Aby pustynnik rósł zdrowo i zakwitał co roku, wymaga stanowiska bardzo słonecznego i ciepłego. To roślina typowo stepowa, przyzwyczajona do dużych wahań temperatury oraz okresów suszy. Potrzebuje podłoża przepuszczalnego, lekkiego, najlepiej piaszczysto-gliniastego z dodatkiem żwiru. Miejsce powinno być dobrze zdrenowane, gdyż zastoje wody w okresie zimy lub wiosny są dla niego zabójcze.

Najlepiej sadzić go na rabatach bylinowych w tylnej ich części lub jako główny i wysoki akcent w ogrodach skalnych i żwirowych. Wymaga ostrożnego sadzenia – korzenie należy rozłożyć poziomo, a miejsce sadzenia zabezpieczyć przed podmakaniem np. warstwą żwiru. Głębokość sadzenia to ok. 10–15 cm.

Pustynnik potrzebuje sporo miejsca, dlatego warto zachować odstępy 40–50 cm między sadzonkami, by mógł się swobodnie rozrastać. Tę bylinę ogrodową sadzi się jesienią, zwykle we wrześniu, aby zdążył się dobrze ukorzenić przed zimą. W chłodniejszych rejonach kraju można dodatkowo okryć miejsce sadzenia suchymi liśćmi lub agrowłókniną.

Pielęgnacja pustynnika

Pustynnik nie jest trudny w uprawie. Kluczem do sukcesu jest dobra przepuszczalność gleby i słoneczne stanowisko.

Nie wymaga częstego podlewania – znosi okresy suszy, a wręcz ich potrzebuje. W pierwszych tygodniach po posadzeniu warto dbać o lekko wilgotne podłoże, później wystarcza naturalna wilgotność gleby. W czasie intensywnego wzrostu i kwitnienia można jednorazowo zasilić pustynniki nawozem wieloskładnikowym dla bylin kwitnących, ale w ubogich glebach lepszy będzie kompost lub mączka rogowa.

Po kwitnieniu liście powoli zasychają, a nadziemna część ostatecznie znika. Wtedy warto oznaczyć miejsce sadzenia, by nie uszkodzić karpy podczas pielęgnacji rabaty. Roślina wchodzi w stan spoczynku i ponownie pokazuje się dopiero wiosną.

Pustynniki rzadko wymagają przesadzania – najlepiej rosną w jednym miejscu przez kilka lat. Jeśli jednak przestają kwitnąć, można je wykopać jesienią, podzielić i przesadzić, zachowując ostrożność, by nie uszkodzić kruchych korzeni.

Czytaj także:

• Ta wieloletnia bylina to rekordzistka w kwitnieniu. Zdobi ogród różowymi „motylkami” od wiosny do późnej jesieni
• Ta długo kwitnąca bylina przetrwa suszę i znosi ubogą glebę. Jej strzeliste kwiaty ożywią ogród aż do jesieni
• Ta odporna bylina „trzyma” kwiaty od lata aż do października. Ozdobi ogród błękitną chmurką płatków