To drzewko ozdobne świetnie znosi suszę. Bez twojego wysiłku obsypie się dwubarwnymi pióropuszami

Jeżeli szukasz oryginalnej ozdoby swojego ogrodu, rozważ albicję jedwabistą. To niezbyt duże drzewo egzotyczne, które dobrze radzi sobie w polskich warunkach. Tworzy piękny kształt, a latem zakwita w całkiem wyjątkowy sposób. Jest przy tym naprawdę mało kłopotliwe i nie ma wielkich wymagań.

Wygląd albicji jedwabistej

Albicja jedwabista to niewysokie drzewko liściaste pochodzące z południowo-zachodniej i środkowej Azji. W polskich warunkach dorasta zwykle do ok. 3 m, rzadziej do 5 metrów wysokości, a jego największą ozdobą są rozłożyste, parasolowate korony złożone z cienkich, rozgałęzionych pędów. Liście są pierzaste, złożone z dziesiątek drobnych listków, które wieczorem lub podczas pochmurnej pogody zamykają się, reagując na zmiany oświetlenia.

Kwiaty pojawiają się latem (lipiec-sierpień) i wyrastają z wierzchołków pędów. Mają formę miękkich, długich pręcików zebranych w puszyste kwiatostany, przypominające miniaturowe pióropusze. Zwykle są białe z intensywnym różowym lub karminowym zakończeniem pręcików. Kwiaty nie są miododajne, ale bardzo dekoracyjne. Owocami albicji są długie, płaskie strąki, które pozostają na roślinie do zimy.

Dzięki oryginalnej sylwetce i puszystym kwiatom albicja często bywa porównywana do mimozy lub egzotycznej akacji. Dobrze wpisuje się w ogrody inspirowane klimatem śródziemnomorskim lub nowoczesne, minimalistyczne.

Gdzie sadzić albicję

Albicja potrzebuje dużo słońca i ciepła. Jest to warunek konieczny, by kwitła obficie i regularnie. Najlepiej rośnie na stanowiskach osłoniętych od wiatru, z południową lub zachodnią ekspozycją. Zimą znosi spadki temperatury do około –15°C, ale młode egzemplarze są bardziej wrażliwe, dlatego w chłodniejszych rejonach Polski lepiej uprawiać ją w dużych donicach, które na zimę można przenieść do jasnego, chłodnego pomieszczenia (np. oranżerii, werandy lub garażu z oknem).

Podłoże nie musi być żyzne – albicja dobrze rośnie nawet w glebie lekkiej, przepuszczalnej, piaszczystej, także lekko zasadowej. Nie toleruje natomiast podmokłego gruntu i źle znosi zastój wody przy korzeniach.

Najczęściej sadzi się ją jako główny akcent w trawniku, przy tarasie lub w pobliżu ścieżek. Ze względu na szeroką koronę warto przewidzieć dla niej odpowiednio dużo miejsca.

Albicja – pielęgnacja

Albicja nie wymaga częstego podlewania. W gruncie, po dobrym ukorzenieniu, dobrze radzi sobie nawet w czasie długotrwałych susz. Rośliny posadzone w donicach należy podlewać umiarkowanie – dopiero gdy podłoże dobrze przeschnie. Zimą, w okresie spoczynku, ilość wody ogranicza się do minimum.

Nawożenie nie jest niezbędne, ale można zastosować jednorazowo na wiosnę nawóz do roślin kwitnących lub śródziemnomorskich. Albicja nie wymaga regularnego cięcia. Wiosną można usunąć przemarznięte lub uszkodzone pędy, a w razie potrzeby prześwietlić koronę.

Zimą rośliny w gruncie warto zabezpieczyć agrowłóknina lub obsypać nasadę kopczykiem z kory. Egzemplarze uprawiane w pojemnikach trzeba przenieść do chłodnego pomieszczenia – najlepiej o temperaturze 5–10°C.

Warto dodać, że albicja dość późno budzi się do życia – pierwsze liście pojawiają się zwykle dopiero w maju, więc nie należy zbyt wcześnie oceniać jej kondycji po zimie.

Czytaj także:

• Najłatwiejsze w uprawie byliny - zobacz, jakie to może być proste!
• Za komuny był w prawie każdym ogrodzie. Jest banalny w uprawie i pachnie słodko
• Szachownica perska: bylina, która kocha suszę