Reklama

Kielichowiec chiński (Sinocalycanthus chinensis) wciąż pozostaje ciekawostką w polskich ogrodach. Pochodzi z południowo-wschodnich Chin, gdzie rośnie w wilgotnych leśnych dolinach. W Europie został rozpowszechniony dopiero w ostatnich dekadach, głównie w ogrodach botanicznych i kolekcjach dendrologicznych. Obecnie pojawia się coraz częściej w uprawie amatorskiej jako krzew ozdobny o wyjątkowym, tropikalnym wyglądzie.

Reklama

Jak wygląda kielichowiec chiński

Roślina osiąga 2-3 m wysokości, tworząc dość szeroki, rozłożysty krzew o luźnym, ale wyraźnym pokroju. Liście są duże, owalne, do 15 cm długości. Pojawiają się stosunkowo wcześnie i utrzymują do jesieni. Ich powierzchnia jest błyszcząca, ciemnozielona, z wyraźnym unerwieniem. To sprawia, że roślina przyciąga wzrok także poza okresem kwitnienia.

Kwiaty to główna ozdoba kielichowca. Pojawiają się na przełomie czerwca i lipca, czasem już w drugiej połowie maja, zależnie od stanowiska. Są duże (7-10 cm średnicy), pełne, zbudowane z licznych płatków o nieregularnym kształcie. Kolor kwiatów waha się od jasnoróżowego przez czerwony po kremowo biały, czasem z delikatnymi zielonkawymi akcentami.

Kwiaty wyrastają na całej długości pędów – nie tylko na końcach, ale też w kątach liści, a to sprawia, że krzew wygląda jak obsypany kwiatami od góry do dołu. W dodatku wydzielają delikatny przyjemny aromat.

Jak wygląda kielichowiec chiński
Kielichowiec wytwarza kwiaty na całej długości pędów, fot. Adobe Stock, Robert.jpg

Gdzie sadzić kielichowiec chiński

Ten liściasty krzew ozdobny wymaga stanowiska ciepłego, osłoniętego od wiatru i chłodów. Najlepiej rośnie w lekkim półcieniu, ale przy odpowiedniej wilgotności podłoża zniesie również stanowiska słoneczne. Trzeba jednak unikać miejsc narażonych na późnowiosenne przymrozki – młode pędy są wrażliwe i mogą być uszkadzane przez niskie temperatury.

Pod względem gleby kielichowiec ma dość konkretne wymagania. Potrzebuje podłoża żyznego, próchniczego, o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym. Gleba powinna być stale lekko wilgotna, ale dobrze przepuszczalna, gdyż krzew ten nie toleruje zarówno przesuszenia, jak i zastoin wodnych. Warto unikać gleb ciężkich i gliniastych, chyba że zostaną poprawione strukturą i drenażem.

Kielichowiec chiński najlepiej sprawdza się jako pojedynczy krzew posadzony w eksponowanym miejscu. Wówczas można w pełni docenić jego pokrój i bogate kwitnienie. Nadaje się też do ogrodów leśnych, naturalistycznych i przydomowych, pod warunkiem spełnienia jego wymagań glebowych.

Jak pielęgnować kielichowiec chiński

Pielęgnacja kielichowca sprowadza się do dbałości o warunki glebowe i podlewanie. Szczególnie ważne jest nawadnianie wiosną i latem, gdy krzew intensywnie rozwija liście i kwiaty. Warto ściółkować podłoże korą lub kompostem, aby ograniczyć parowanie wody i poprawić strukturę gleby.

Roślina dobrze znosi cięcie korygujące, które najlepiej wykonywać tuż po kwitnieniu. Można w ten sposób utrzymać zwarty pokrój krzewy i pobudzić go do zagęszczania się. Nawożenie nie jest konieczne, jeśli gleba jest żyzna, ale raz w sezonie można zasilić roślinę kompostem lub nawozem organicznym.

W pierwszych latach po posadzeniu trzeba zabezpieczać roślinę na zimę – szczególnie młode egzemplarze. Starsze krzewy są dość odporne, ale w mroźniejszych rejonach kraju lepiej sadzić je w miejscach osłoniętych i chronić podstawy pędów kopczykiem z kory albo liści. Jeśli roślina przemarznie, zwykle dobrze odbija z nasady.

Kielichowiec rzadko choruje. Dobrze prowadzony, nie jest atakowany przez szkodniki ani grzyby. Najczęstszym problemem bywa przesuszenie podłoża lub niewłaściwe stanowisko – wówczas może dojść do zahamowania wzrostu lub słabszego kwitnienia.


Czytaj także:

Reklama

Reklama
Reklama
Reklama