Ten odporny na suszę krzew urośnie nawet pod drzewami. Najpierw zachwyca białymi pomponami, a potem czerwienią liści

Fothergilla major, czyli fotergilla większa, to rzadko spotykany w Polsce, ale bardzo wartościowy krzew. Pochodzi z południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych i należy do rodziny oczarowatych, co łatwo zauważyć po jego cechach: podobnie jak oczary kwitnie wczesną wiosną i zachwyca liśćmi jesienią. Jest całkowicie mrozoodporny, dobrze radzi sobie w cieniu, a jego odporność na suszę jest niesamowita.

Jak wygląda fotergilla większa?

To rozłożysty liściasty krzew ozdobny dorastający do 1,5–2 m wysokości i podobnej szerokości. Rośnie wolno, ale stale i nie wymaga formowania. Ma dość luźny pokrój, który z czasem gęstnieje. Liście są grube, owalne, lekko ząbkowane, latem ciemnozielone, ale prawdziwy jesienią przebarwiają się na intensywne odcienie czerwieni, żółci i purpury.

W kwietniu lub maju, jeszcze przed rozwojem liści, na gałązkach pojawiają się niezwykłe, puszyste kwiatostany przypominające białe pompony lub szczoteczki do butelek. Są zbudowane z pręcików, nie mają typowych płatków, przez co wyglądają bardzo oryginalnie. Kwiaty mają słodki, miodowy zapach i przyciągają pszczoły i inne zapylacze.

Ciekawostka: Fotergilla była jedną z ulubionych roślin ogrodowych Thomasa Jeffersona – jednego z ojców założycieli Stanów Zjednoczonych i pasjonata ogrodnictwa. Hodował ją w swoim słynnym ogrodzie w Monticello, zanim została szerzej rozpropagowana w Europie.

Gdzie i jak sadzić fotergillę większą?

Fotergilla dobrze rośnie zarówno w pełnym słońcu, jak i w półcieniu, a nawet w jasnym cieniu – dlatego idealnie sprawdzi się np. pod wysokimi drzewami liściastymi. Im więcej słońca, tym intensywniejsze przebarwienie liści jesienią, ale także w jasnym cieniu wygląda atrakcyjnie.

Najlepsza będzie gleba lekko kwaśna do kwaśnej, próchnicza, przepuszczalna, ale niezbyt sucha. Choć krzew jest bardzo odporny na suszę, warto unikać gleb ciężkich, zbitych i mocno zasadowych. Jeśli gleba w ogrodzie ma zbyt wysoki odczyn, warto ją zakwasić kompostem z igliwia lub torfem kwaśnym.

Roślinę najlepiej sadzić wiosną lub wczesna jesienią. Warto pozostawić jej sporo miejsca, gdyż z czasem rozrasta się do szerokiego krzewu. Nie wymaga podpór ani przycinania. Świetnie sprawdza się w kompozycjach z różanecznikami, azaliami, pierisami i hortensjami bukietowymi.

Pielęgnacja fotergilli większej

Fothergilla jest krzewem bardzo łatwym w uprawie. Przez pierwsze dwa sezony po posadzeniu trzeba ją podlewać, ale po tym czasie radzi sobie nawet w okresach suszy – zwłaszcza jeśli została posadzona w cieniu lub półcieniu. Ściółkowanie korą sosnową pomaga zatrzymać wilgoć i utrzymać kwaśny odczyn gleby.

Roślina nie wymaga corocznego przycinania. Można usunąć tylko uschnięte lub krzyżujące się pędy. Nie jest podatna na choroby ani szkodniki. Wiosną można zasilić ją nawozem do roślin kwaśnolubnych, ale nie jest to konieczne – fotergilla dobrze rośnie nawet bez regularnego nawożenia.

Jest w pełni mrozoodporna w całej Polsce i nie wymaga okrywania na zimę. Dobrze znosi warunki miejskie i zanieczyszczenia powietrza.

Czytaj także:

• Wysokie krzewy do ogrodu - jakie krzewy ozdobne warto posadzić?
• Krzewy ozdobne zimozielone: szybko rosnące, liściaste, niskie
• Krzewy ozdobne wieloletnie długo kwitnące: znasz te gatunki?