Posadź teraz tę niewymagającą bylinę. Na całe lato pokryje się gęstym kobiercem niebieskich gwiazdeczek

Lithodora jest byliną o nieco płożącym pokroju, ale potrafi też „wspinać się” na żywopłoty. Niskie odmiany osiągają zwykle wysokość 10–15 cm, a ich pędy mogą się rozrastać nawet na szerokość 40 cm. Tworzy zwarte, miękkie poduchy z drobnych, ciemnozielonych, lekko omszonych liści, które cały rok pozostają zielone.

Dzięki temu nawet zimą utrzymuje dekoracyjny wygląd. Jednak prawdziwe piękno lithodory ujawnia się w czasie kwitnienia.

Jak kwitnie lithodora?

Jej kwiaty mają kształt małych, pięciopłatkowych gwiazdek, zwykle intensywnie niebieskich lub fioletowoniebieskich, choć istnieją też odmiany o kwiatach białych lub z delikatnym mieszaniem się barw. W sprzyjających warunkach – utrzymują się aż do końca sierpnia.

Roślina kwitnie bardzo obficie, często całkowicie zakrywając liście. To właśnie ta cecha sprawia, że o lithodorze mówi się, że tworzy kobierce kwiatów.

Odmiany lithodory:

• Lithodora Heavenly Blue. To jedna z najpopularniejszych odmian. Jej kwiaty mają intensywnie błękitny kolor (zdjęcie tytułowe), który z daleka przyciąga wzrok. Nadaje się doskonale do sadzenia na rabatach, skalniakach, między kamieniami, a także jako wypełnienie przestrzeni przy murkach czy obrzeżach ścieżek. Tworzy gęsty, niski kobierzec, który skutecznie zagłusza chwasty.
• Lithodora diffusa. Ta klasyczna odmiana ma bardziej rozłożysty pokrój i wyjątkowo ciemnoniebieskie lub fioletowe kwiaty. Sprawdza się świetnie w ogrodach naturalistycznych i na większych powierzchniach. Jest nieco bardziej tolerancyjna na zmienne warunki, ale nadal wymaga odpowiedniej gleby. To jedno z najpiękniej i długo kwitnących pnączy do altanki i na balkon.

Obie odmiany są zbliżone w pielęgnacji i idealne do zestawiania z innymi niskimi bylinami.

Wymagania, sadzenie i pielęgnacja lithodory

Lithodora najlepiej rośnie w miejscach ciepłych, słonecznych lub lekko zacienionych, osłoniętych od wiatru. Jej korzenie nie lubią zalegającej wody, dlatego kluczowe jest dobrze zdrenowane podłoże.

Roślina wymaga gleby kwaśnej (pH 4,5–5,5), lekkiej, próchniczej i przepuszczalnej. Można ją wzbogacić torfem kwaśnym lub przekompostowaną korą sosnową. W glebach zasadowych szybko marnieje i przestaje kwitnąć.

Najlepszy termin sadzenia to wiosna – od kwietnia do czerwca. Sadzonki umieść w wykopanych dołkach o głębokości ok. 15–20 cm, zachowując odstęp 30–40 cm między sadzonkami. Na dnie warto ułożyć warstwę drenażu (np. żwiru), a po posadzeniu ściółkować powierzchnię korą, co dodatkowo zakwasi i utrzyma wilgoć w glebie.

Roślina jest niemal bezobsługowa, jeśli posadzisz ją w odpowiednim miejscu. W czasie suszy warto ją umiarkowanie podlewać – najlepiej miękką wodą. Po kwitnieniu można ją lekko przyciąć, żeby zachować zwarty pokrój. Lithodora nie wymaga nawożenia mineralnego – wystarczy raz w roku wiosną podsypać kompostem z dodatkiem nawozu do roślin kwasolubnych.

Choć lithodora jest zimozielona, w chłodniejszych regionach Polski warto ją na zimę okryć agrowłókniną, szczególnie młode rośliny. Nie znosi nadmiaru wilgoci zimą – to główna przyczyna jej wymarzania.

Czytaj także:

• Kwiaty, które kwitną od wiosny do jesieni
• Te 5 kwiatów na balkon i do altanki to twarde sztuki odporne na suszę
• Te 3 kwiaty odporne na suszę są nie do zdarcia